येँया पुन्ही / इन्द्रजात्रा ( Indra jatra History) | Ancient Nepal





इन्द्रजात्रा यो वर्ष स्थगित भएको छ । कोरोना भाइरसको महामारीलाई मध्यनजर गरेर इन्द्रजात्रा व्यवस्थापन समितिले यो वर्ष इन्द्र तथा कुमारी जात्रासहितका जात्रा नगर्ने निर्णय गरेको छ। 

८ दिनसम्म चल्ने यस जात्रा विभिन्न नाचगान रथयात्रा गरी सम्पन्न गरिने इन्द्रजात्रा भव्य रूपमा मनाइन्छ। देबि पुराण, विष्णु धर्मोत्तर पुराण, बृहत्संहिता ,हरिवंश पुराण, भविष्य पुराण जस्ता पुराण र रामायण महाभारत जस्ता महाकाव्यमा उल्लेख भएको लिंगो ध्वजा ल्याउने प्रचलन इन्द्रजात्रामा पाइन्छ।

किम्बदन्ती:

 यस इन्द्रजात्राको किम्बदन्ती हेर्ने हो भने प्राचीन समयमा इन्द्रकी आमा वसुन्धराले व्रत पूर्ण गर्न पारिजात  फूलको अभाव भएपछि इन्द्रले फुल खोज्दै जाँदा खेरी दरबार क्षेत्र नजिक फूल भेटाए र नसोदि टिप्न लाग्दा इन्द्रलाई चोर भनि बाँधेर राखे। धेरै समय सम्म पनि छोरा नआएपछि आमा वसुन्धराले एरावत हात्तीलाइ लिन पठाईन। यसरी एरावत हात्ती इन्द्रलाई खोज्दा भिडमा मानिसहरुलाई अफ्त्य्रो परेकोले उक्त हात्तीलाई पनि मानिसहरुले नियत्रणा लिए। पछि  वसुन्धरा आफ्नो छोरालाई खोज्दै आइन् र छोरालाई बाधेर राखेको देखिन।  उनले धानबाली समयमै पाक्ने गराइदिने र मरेकालाइ स्वोर्ग लाने वाचा गरि इन्द्रलाई छुटाएर  लागिन्।  त्यसबेलादेखि कुहिरो लाग्न थाल्यो जसको कारण बालीहरु सप्रिन थाले र मरेकालाइ स्वोर्ग जाने अवसर पनि मिल्यो। र अहिलेसम्म पनि  रथजात्राको पहिलो दिन दागिं निकाल्ने परम्परा छ। दागिं निकालिसकेपछी, दिवागतहरु स्वर्ग जान्छन भनेर दागिंको पछि सतबिज छर्दै जाने चलन रहेको छ।



 यस्तै अर्को एक स्रोतअनुसार देव र असुरहरूको युद्ध हुँदा खेरी इन्द्रलाई नेता बनाई सबै देवताहरूले  इन्द्रको जितकाे लागि १ ध्वजा निर्माण गरे र विधिवतरुपमा पूजागरि इन्द्रलाई दिए जसलाइ इन्द्रध्वजा भनियो र त्यही ध्वजाको कारण इन्द्रको जीत भयो। यो खबर पृथ्वीका राजा  उपरिचर वसुले थाहा पाएपछि उनीले इन्द्रको आराधना गरे र वरदान स्वरुप इन्द्रध्वजा मागे र पाए पनि । त्यस पछि उनको युद्धमा जीत भयो र उक्त इन्द्रध्वजा हरेकवर्ष पुजा गर्ने चलन स्थापना भयो जुन परम्परा अहिले पनि छ।

इतिहास:

प्रामाणिक रुपमा इन्द्रजात्राको उत्पत्ति कहिले भयो भन्ने क्रममा नेपालमा पाँचौंदेखि ७औं शताब्दीसम्म इन्द्रको महिमा बढेको पाइन्छ। र यहि समयदेखि इन्द्रजात्राको सुरुवात भएको हो। तर केहि इतिहासकार अनुसार यसअघि पनि इन्द्रजात्रा मनाइन्थ्यो । तत्कालीन समयमा अगाडि इन्द्रजात्रामा इन्द्रलाई पूजा नगरी आजु भनिने देवतालाई पूजा गरिन्थ्यो। जसलाई पूजा गर्नुको मुख्य कारण पानी पारिदिनु भन्ने थियो।तर इन्द्रको उल्लेख भने थिएन। पछि संस्कृत बुझ्नेहरु र हिन्दुहरूले पानीका देवता त इन्द्र हुन् भनेपछि यस जात्रामा इन्द्रको महत्व  थपिएको हो। यसै कुरालाई जोड दिँदै प्रसिद्ध इतिहासविद् गौतम बज्राचार्यका अनुसार, प्राचीन जात्रामा पहिला न इन्द्र थिए न त भैरव नै, उपत्यकामा संस्कृत प्रभावती भएपछि मान्छेहरूले नेवारको प्राचीन देवतालाई ईन्द्र बनेर तोकिदिए र त्यसैगरी अर्काथरी मानिसले भैरवलाई जोडिदिए।

सहकालका देवता इन्द्रको पूजा अर्चना सँगै जोडिएको यस जात्रालाई काठमाडौंमा १0 औं शताब्दीका राजा गुणकामदेवले चलाएको मानिन्छ भने कुमारी यात्रा भने अठारौं शताब्दीको मध्ये सुरुवात भएको मानिन्छ।यस जात्रामा लिङ्गो यः सिं ठड्याउने दबू, लाखे प्याख हलचोक भैरवको नाच पुलुकिसी जस्ता अरु कार्य पनि हुने गर्दछ।



विधि:

काठमाडौंमा मात्र नभएर आसपासका जिल्लामा पनि इन्द्रजात्रा मनाउने गरिन् हनुमानढोकामा ३६ हात लामो लिङ्गो ठड्याइन्छ। यसैगरी भक्तपुरको दोबाटोमा छोटो लिङ्ग  ठड्याउने चलन छ। जसलाई स्थानीय भाषामा  यम्बोःद्यो भनिन्छ र यसलाई इन्द्राका छोरा जयन्तको प्रतीक मानिन्छ।

यो जात्रा विशेषगरी ८ दिन चल्ने गर्दछ। नेवार परम्परा अनुसार भाद्र शुक्ल द्वादशी देखी आश्विन कृष्ण चतुर्थी दिनसम्म मनाइने गरिन्छ। यस जात्राको मुख्य चिज लिङ्गो जसलाई नेपालभाषामा यः सिं भनिन्छ। उक्त लिंगो वसन्तपुर दरबारको कालभैरव अगाडि तान्त्रिक विधिअनुसार राखिन्छ। उक्त लिंगमा विभिन्न चिन्ह अंकित पाताहरु सजाईन्छ र सुनको जलप र इन्द्र विराजमान हातीको प्रतिमा राखेर पूजा अर्चना गरिन्छ। यसैदिन हनुमानढोका दरबार क्षेत्रको श्वेत भैरवको मन्दिर सर्वसाधारणको लागि खुल्ला गरिन्छ। लिङ्गो ठड्याइएको तीन दिनपछि बसन्तपुर दरबार क्षेत्रमा कुमारी, गणेश र आकाश भैरवको रथ यात्रा गरिन्छ। राजधानीको हल्चोकको आकाश भैरव, भक्तपुरको महाकाली नाच, मजिपातको मजिपा लाखे नाच, त्रैलोक्य नारायण मन्दिरमा दशावतार तथा इन्द्रको वाहन ऐरावत आदिको प्रतिको रुपमा पुलुकिसि नाच चलाउने परम्परा रहिआएको छ।

यस्तै काठमाडौंबाट करिब ७ किलोमिटर पश्चिममा पर्ने दहचोकमा रहेको इन्द्रदहमा रातभरी जाग्राम बस्ने चलन पनि रहेको छl यहाबाट नै वशुन्धराले दिवागतहरुलाइ स्वर्ग लानुहुन्छ भन्ने अवधारणा रहेको छ। जात्राको चौथो दिन भैरव र कुमारीको रथलाई कान्तिपुर नगरीको माथिल्लो भागहरु टोलबाट असन तिर परिक्रमा गराइन्छ र साझा बौद्ध धर्मावलम्बीहरुले वर्षभरिमा दिवंगत भएका आफन्तहरुको पाठ गर्ने गर्दछन्। उनीहरुले दियो दान गर्ने गर्दछन्, भने भोलिपल्ट वामन द्वादशीमा तिलगंगामा रहेको त्रिविक्रमको मूर्तिमा पुजा गरने गर्छन्। उक्त मूर्ति मानदेवले विसं ५२६ मा उनकी आमा राजमाता राज्यवतिको पुण्य बढोस् पनि स्थापना गरेका थिए। यस कुराले यो जात्रा लिच्छविकालमा नै चल्याको प्रतित हुन्छ। यही जात्रा गोपाल राज बंशावलीमा पनि उल्लेख भयको छ। जसमा जात्राको मात्र उल्लेख छ र कुनै देवताको उल्लेख भएको छैन। 

यस दिनदेखि इन्द्रको नाममा झ्यालमा बति बाल्ने चलन रहेको छ। इन्द्रजात्राको अन्तिम दिनमा नानीचा याः भनी वसन्तपुरदेखि प्याफल, नरदेवी, किलागल, असन, इन्द्रचोक मखन भई पुनः वसन्तपुर नै पुर्‍याएपछि इन्द्रजात्रा सकिन्छ। त्यसै रात इन्द्रध्वजा फहराइएको लिंगो ढाली तानेर बाग्मतीमा लगी सेलाएपछि यो वर्षको इन्द्रजात्रा समाप्त हुन्छ।






Comments

Popular posts from this blog

हलेसी महादेवको उत्पति र इतिहास I History of Halesi Mahadev I Ancient Nepal

के हो बिक्रम सम्बत? कसले चलायो बिक्रम सम्बत | About Bikram Sambat | Ancient Nepal

कसरी सुरु भयो स्वस्थानी कथा? orgin of swasthani katha | Ancient Nepal